Maandag, 20 september 2004
De laatste schuuractie?
Vraag een willekeurig persoon op straat aan welk klusonderdeel ze de grootste hekel hebben en 80% zal waarschijnlijk zeggen: schuren. Ik hoor bij die 80%! Ik weet niet precies waarom het zo vervelend is. Zou het 't stof zijn dat vrijkomt, zou het 't lichamelijke aspect zijn (schuren is lamme-armen-werk), zou het komen doordat het zo eentonig is, of is het omdat het je afhoudt van het leuke werk dat meestal pas ná het schuren kan plaatsvinden. Ik heb tijdens dit project al heel, héééél erg veel geschuurd en ik dacht dat ik er eindelijk wel vanaf was, maar neen: ik moet het deurtje nog schuren. Ik heb mezelf dus nog maar eens bij elkaar geraapt, mijn stofmasker uit het vet gehaald en de schuurmachine aangezwengeld. Actie!
Omdat ik niet weer alle hoekjes van mijn kamer wilde gaan schoonzuigen, heb ik besloten om het deurtje te gaan schuren in het halletje op de benenedenverdieping. Een heel kleine ruimte, maar dat scheelt dus ook weer in het schoonmaakwerk. Slimme gast ben ik hè! Minder slim was dat ik in eerste instantie was vergeten om mijn stofmasker op te zetten. Ik merkte het pas toen ik al in een vergevorderd stadium van stoflongen verkeerde. Maar los van deze gezondheidstechnische minder intelligente actie ging het redelijk voorspoedig. Het deurtje is klaar om een flinke lik verf te ontvangen.
Rustiek eiken
Voordat het zover is, wacht er een andere uitdaging op me in mijn studiootje: de steunbalk. Ik wil namelijk zo snel mogelijk mijn computertafel verplaatsen van mijn slaapkamer naar mijn woonkamer. Deze tafel komt in de hoek naast de steunbalk te staan. Het is dus slim om de steunbalk van tevóren te voorzien van de laklaag waar hij al een paar maanden naar verlangt. Het plan is om al het houtwerk te voorzien van dezelfde kleur lak: rustiek eiken. Uiteraard is rustiek eiken een beetje oubollig, maar voor een zolder waar je de steunbalken nog van kan zien vind ik het wel op zijn plaats. Blijf trouw aan je roots zeg ik maar. Een zolder is een zolder dus de steunbalken mogen als zodanig best worden geaccetueerd.
Na de eerste paar verfstreken was het me al duidelijk: 't is rustiekste rustiek eiken dat ik in een tijd had mogen aanschouwen. Het viel allemaal veel donkerder uit dan op het blik stond aangegeven. Op zich wel okee voor de steunbalken, maar de rest van het hout gaat dus niet dezelfde kleur krijgen. Dat wordt toch meer hip grenen denk ik. Na een uurtje lakken zat 't erop. Het resultaat was een zwaar rustiek eiken steunbalk die zich weer steunbalk mag voelen. Zeg nou zelf: een steunbalk van dat mietige lichtbruine hout is toch geen porem! Da's hetzelfde als een leernicht zonder dikke snor, dat stáát gewoon niet. (Heb ik horen zeggen, want zelf heb ik daar natuurlijk geen kijk op.)