Zaterdag, 4 september 2004
Supersnelle pc te koop
Nadat ik mijn nieuwe kast had neergezet, werd de hoek van de woonkamer die ik tot dusver altijd gebruikte om al mijn zooi-waar-ik-nog-geen-plaats-voor-had te stallen een beetje minder vol. Alle boeken zijn in de kast verdwenen, en hetzelfde geld voor de drank, de prullaria, de foto's en de drank. (Had ik de drank al genoemd?) Er blijft echter nogal wat zooi over. Zo ook mijn oude pc, een oude Pentium I, 200 Mhz.
Omdat ik er toch verder niets mee doe, besluit ik om de computer te koop aan te bieden op marktplaats.nl. Het eerste bod dat ik ontvang op mijn ooit fl2000,00 kostende pc is een 'wopping' €1,00. Het volgende bod is gelukkig een stuk hoger: €1,01. Uiteindelijk wordt er een niet volledig lachwekkend bod gedaan: €15,00. Ik stuur de afzender een e-mail waarin ik zeg dat 'ie de pc voor €20,00 mag meenemen. Na wat heen en weer gemail is de deal rond: €20,00 it is.
Plotseling wordt ik als rechtgeaarde nederlander een beetje misselijk: een waardedaling van 4538%! Eigenlijk verbrand ik mijn lieve oude pc nog liever dan dat ik 'm verkoop voor een miezerige €20,00 aan een onbekende Sjarel met een minachtende lach rond zijn mond. Wat doe je in zo'n geval: je belt je pa op en je vraagt 'm of er nog ergens een familielid is die nog geen pc heeft en er wel graag een zou willen hebben. Nu blijkt dat mijn tante Mien en mijn tante Tiny (zussen van mijn vader) er beide om een zitten te springen! Dus Sjarel kan oprotten, ik geef mijn oude pc aan een arme tante, zodat ik 'm zo nu en dan nog eens kan komen opzoeken. En knuffelen.
Tool-deur 1: Rekje slopen
Wat ook overbleef na het inruimen van mijn nieuwe kast waren mijn oude kastjes. Deze hadden zo'n zes jaar braaf dienst gedaan, maar staan nu eigenlijk vooral in de weg. Hoog tijd dus om er wat anders van te maken, recycling is immers een mooi streven, zeker met hout. De kastjes gaan dus een mieuw leven tegemoed als deur. Jazeker, als deur. De deur naar de ruimte achter de keukenmuur waar ik mijn powerrrrrrtools opsla. Op dit moment staat er een gipsen plaat tegen het gat in de muur. Je weet wel, zoëne waar je telkens je tenen aan stoot en die telkens midden in de nacht omvalt en zo je leven met drie tot vier jaar inkort.
De eerste stap is natuurlijk het slopen van de kastjes. Na het slopen van het eerste kastje bleek dat ik al genoeg hout had om de deur te bouwen. Het tweede kastje staat dus nog steeds in de weg. Godver, dat wordt dus meer gaten maken zodat ik ze weer kan vullen.
Tool-deur 2: Deurtje bouwen
De tuin (die ik in de afgelopen weken opnieuw heb geëgaliseerd, betegeld, en opgeruimd. I rule) was de ideale plek om de nieuwe deur in elkaar te zetten. Het mag er immers lekker stoffen en stinken. Ik denk alleen dat de buren niet zo blij waren met mijn zaag en boor activiteiten. Mijn buurmeisje Chantal werd namelijk 14 en alle ooms en tantes waren op bezoek. Ze hebben herhaaldelijk hun gesprek moeten staken vanwege het brullen van mijn zaag. Ach ja, ik heb ook wel eens last van hun 2,3 kinderen, hun volvo en de uitgebreide theepottenverzameling die tot voor kort voor hun raam stond.
Het in elkaar zetten van het deurtje ging in een razend tempo. Plankjes opschuren aan de zijkanten. houtlijm erop, samendrukken, latten erop schroeven, uitstekende delen eraf zagen en presto: een nieuwe deur. Het moet eigenlijk alleen nog geschuurd worden, zodat ik het kan verven. Ik heb de buren deze stof- en geluidsmarteling maar bespaard. Het schuren komt wel een andere keer.
Tool-deur 3: Deurtje plaatsen
Ik ben om kwart voor vijf nog even naar Gamma gefietst, om een paar scharnieren voor de deur te halen. Uiteraard kan ik niet thuiskomen uit een bouwmarkt met slechts een paar scharnieren, dus ik heb meteen maar een nieuwe schroefjesopbergdoos gekocht. Mooi man: orde. Daarnaast ben ik nog even naar de supermarkt gegaan om het avondeten te kopen en een kratje bier en rosé en fris en lekkers en en en ... Enfin, ik probeerde naar huis te fietsen terwijl ik een enorme berg boodschappen op verscheidene plekken op mijn fiets probeerde te balanceren. Op zich ging het wel, er was echter een probleem. Ik kon niet remmen zonder minimaal één fles wijn of het krat bier nader kennis te laten maken met de stoeptegels. Toen er ineens vier jonge gasten om de hoek opdoken, moest ik wel remmen en dat heb ik toen maar gedaan door mezelf van mijn fiets te werpen terwijl ik de boodschappen probeerde te redden met de zachte delen van mijn lichaam. Hoongelach was mijn deel. Maar behalve mijn ego was er niets gebroken. Ik ben verder maar naar huis gelopen. Iets wat eigenlijk tegen mijn principes is.
De scharnieren zijn thuis op de juiste plek geschroeft en de deur hangt perfect passend te hangen. 'k Ben echt blij met mijn deur. Nu nog schuren, verven en het slot erop monteren. Ik ben bang dat ik binnenkort geen verf-ontwijkend-klusje meer heb. Ik moet er binnenkort toch aan geloven.