Zaterdag, 10 april 2004
Pa en de structuurverf
Ik viel bijna van mijn stoel toen mijn pa me een paar dagen geleden een e-mail stuurde met de daarin de woorden: "Het is lente, er moet geklust worden. Wanneer kan ik je eens komen helpen?" Nou staat het nog in mijn geheugen gegrift dat mijn pa, toen ik hem zeseneenhalf jaar geleden vroeg of hij mij en Martijn wellicht wilde helpen met het opknappen van onze zolder, half stikkend in zijn lach tegen me zei: "Ik dacht het niet, Koentje. Je hebt nu je eigen huis, dat kunnen jullie best alleen. Als je me zoekt, dan zit ik in de kroeg.". Om deze teleurstelling niet nog eens te moeten ondergaan heb ik het hem niet nog eens durven vragen. Maar dat bleek dus niet nodig. Mooi.
Om meteen alles eruit te halen wat erin zat (mijn pa is een megaklusser) heb ik 'm meteen voor een complete zaterdag ingepland. Hij kwam op de motor aanzetten en omdat ik zelf geen auto heb, zijn we met z'n tweeeën naar de Gamma gefietst (ik heb zowaar twéé fietsen). Daar hebben we potten met structuurverf, gele muurverf (Gamma mengkleur: "Lach") en orange houtverf (Gamma mengkleur: "Meloen") ingeslagen. Daar rondlopend zagen we ook een paar handige profielen om de gipsen hoekjes mee te beschermen, goede montagelijm,etc etc etc. Anyway, ik was weer een bult geld kwijt. Vroeger zou ik hebben getreuzeld met het betalen aan de kassa, omdat papalief dan altijd ineens zijn gouden hart zou laten spreken en voor mij zou hebben betaald. Dit keer won mijn trots het echter van mijn krenterigheid en trok ik zonder aarzelen fier mijn bankpas om vervolgs zacht steunend en met trillende vinger de pincode in te tikken en zo mijn laatste centen aande Gamma te schenken. Eenmaal thuisgekomen na al fietsend honderden mensen te hebben ontweken in de binnenstad met tien liter verf en een paar plastic zakken aan het stuur en op de achter op de bagegedrager, bleek dat ik de profielen was vergeten mee te nemen. Mijn lamheid won het van mijn krenterigheid en ik zei tegen mijn pa: "Ah, die haal ik wel eens een keer op, het begint nu te regenen." Ik geloof dat mijn pa een hartverzakking nabij was bij het horen van zoveel luiheid en hij schopte me terug mijn fietst op, zodat ik tien minuten later doorweekt maar mét een profiel weer op zolder stond. Tsja, er is eigenlijk geen fuck veranderd in al die jaren. Fijn.
Mijn pa begon ijverig met het structuurverven van de muren. Erg fijn om een ervaren megaklusser in de buurt te hebben, want dan schiet het tenminste eens lekker op. Toen het af was had ik niet het idee dat het nou mooi dekte en was ik enigszins teleurgesteld over het resultaat. Maar na een paar uurtjes drogen was het dekkend en retestrak. Goed gedaan pa!
De dakkapel (II)
Tijdens mijn pa's kinderklusje moesten er ook échte mannenklussen worden gedaan: dakkapellen voorzien van een mooie nieuwe verflaag. Ik en mijn nieuwe hoedje hebben deze klus op ons genomen en op een paar kleine probleempjes na (mengvormen van oranje en wit op de plakken waar mijn en mijn pa's schilderkunst elkaar ontmoetten) ging het allemaal voorspoedig. Het resultaat mag er zijn: 's avonds is het vanaf buiten net een hoerenkast.
Pa en de verborgen ruimte
Wat ik eigenlijk echt mis op mijn zoldertje is opbergruimte om allerlei rotzooi in op te slaan. Nu zag ik toen ik de vensterbank verwijderde dat de loze ruimte achter de verticale gipsplaten die van het schuine dak omlaag lopen niet is volgestopt met isolatiemateriaal. Deze was volledig leeg. Ideaal dus om om te bouwen tot rotzooihok.
Op de eerste afbeelding is te zien hoe mijn pa met behulp van een stanleymes een gat in de gipsmuur snijdt. Op de tweede is het resultaat van dit werk te zien. Uiteraard moet er nog een deurtje in worden gezet en zal de binnenkant even een schoonmaakbeurtje moeten krijgen, maar ik heb er zomaar ineens 2 m2 bergruimte bij. En dat zonder huursverhoging.
Profielen rulen
Om te voorkomen dat lompe mensen de randen van mijn mooie gipsen muurtje afbreken tijdens het in- en uitlopen, hadden we het idee om er een wit profiel tegenaan te lijmen. Omdat dit weer een moeilijke taak was heb ik die maar op me genomen. En het resultaat van de lijm actie (en het hoedje-bij-het-verven-actie) is op de afbeelding te bewonderen. (het hele dunnen witte lijntje aan de deurpost is het profiel.)
Anouck en de gele muur (I)
Jullie vragen je natuurlijk af hoe ik als man in hemelsnaam die mooie kleuren heb kunnen uitkiezen. Mannen hebben immers geen gevoel voor kleuren!? De kleurkeuze was dan ook niet geheel mijn verdienste, want ze zijn in overleg met Anouck uitgekozen. En uiteraard wilde ze als medeverantwoordelijke voor het styleren van mijn kamer ook op de site. Nou dat was wel mogelijk, maar dan zal je wel moeten verschijnen binnen de kluscontext: mijn zolder. En omdat ze niet houdt van niksen heeft ze meteen de kwast ter hand genomen en de gele muur voor de tweede keer geverfd (mijn pa had de eerste laag erop gesmeerd toen ik terug was naar de bouwmarkt.)
Een probleem bleek te zijn dat zelfs na twee lagen het geel nog voor geen meter dekte. Mijn vader wist een horrorverhaal te vertellen over een gele muur op zijn eerste flatje die wel tien keer is geverfd voordat het wilde dekken. Dat wordt dus een wordt-vervolgd actie. Morgen is er weer een dag
Trouwens: wat ik dus even was vergeten is dat Anouck binnenkort gaat verhuizen en dat haar appartement waarschijnlijk groter zal zijn dan mijn zoldertje. *zucht* Dat wordt dus een externe verfklus voor ondergetekende. Heel slim van haar natuurlijk.