Zondag, 9 mei 2004
Breken die bariëre
En eindelijk was het dan zover! Al het schuur- en vulwerk was gedaan en dus kon de muur tussen de woonkamer en mijn voormalige slaapkamer weg worden gehaald. Het is denk ik de meest gestelde vraag aan mij de afgelopen paar weken: "Heb je de muur nu al weggehaald?" Ja dus. De muur is weg en na zeven jaar was het wel even wennen zo'n grote ruimte ineens. Al is dat natuurlijk altijd relatief.
Ik sta wel zo mooi aleen op de eerste afbeelding, maar zoals op alle andere afbeeldingen te zien is: mijn pa is wederom van de partij. Alle eer wat het weghalen van de muur betreft komt hem toe. Binnen een half uurtje was de muur weg en kon hij beginnen met het structuurverven van de muren. Wederom onder het mom van: "Niet zeiken en tempo!"
De buizenbak (II)
Tijdens het weghalen van de muur ben ik verder gegaan met het bouwen van mijn buizenbak. Van de eerste plaat die uit de muur is verwijderd heb ik de benodigde platen voor de bak gesneden. Weer een leermoment: gipsen platen hoef je niet volledig doormidden te snijden. Het is voldoende om een snee te maken in het karton en de plaat vervolgens langs de snede te knakken. Nooit geweten, maar ik zal wel weer de enige zijn.
Wat ook wel geinig is om te ontdekken is dat het plaatsen en schroeven van gipsplaten niet zo nauw komt. Het geeft niet als er ergens een hoekje mist of als het allemaal niet zo mooi aansluit. Dat kan later namelijk allemaal mooi worden hersteld met vulmiddel. Wanneer het geheel vervolgens wordt geverf is het net alsof het retestrak is. Heel heel handig.
Zoals op de tweede afbeelding te zien is, heb ik isolatiemateriaal tussen de verwarmingsbuis en de drinkwaterbuis gestopt. Dit ter voorkoming van een eventuele legionella besmetting van het drinkwater door de warmte die van de verwarmingsbuis afkomt (tussen de 20 en 70 graden wordt het namelijk gevaarlijk). Niet dat ik ooit ziek zal worden gezien mijn gewenning aan vuil door de bende in onze keuken: ik heb in de loop der jaren een afweersysteem ontwikkeld dat het biologische equivalent is van een volledig bewapende Apache gevechtshelicopter. De enige keer dat ik echt ziek ben geweest de afgelopen paar jaar (los van wat katers links en rechts) was twee jaar geleden toen ik tegelijkertijd met Martijn een killer virus opliep via onze toenmalige huisgenoot: Flexz. Nee geen SOA, stelletje grapjassen! Flexz (Alexander) heeft door een nog extremere training echte doorgemuteerde virussen in zijn lichaam. Ter illustratie: hij is de enige persoon die ik ken die alle restjes eten vier keer opnieuw opwarmt (inclusief frieten) zonder dat het ooit de binnenkant van een koelkast heeft gezien. Het virus dat hij aan ons had doorgegeven had hem zelfs enigszins ziek gemaakt. Martijn en ik zijn drie dagen ons bed niet uitgeweest en ik wenste toen dat ik dood was. Knappe legionella die mij er dus onder krijgt!
Anyway, de buizenbak zoals die op de eerste afbeelding te zien is, is nog niet goed afgewerkt met vulmiddel, maar het geeft in ieder geval wel een idee over de geweldigheid van het bakkie in vergelijking met zijn triplexen voorganger.