Maandag, 4 oktober 2004
Eindelijk lakken (II)
Na de eerste laklaag volgt..... heel goed: de twééde laklaag. Maar altijd eerst even schuren mensen, want jullie weten het: iedere laag verf verdient een fijn geschuurde ondergrond. Ik moest wederom mijn natuurlijke antiperistaltische reflexen onderdrukken toen ik het schuurpapier ter hand nam en heb al het hout -neurotisch het Franse volkslied neuriënd- licht opgeschuurd.
De schuur-kwelling duurde ongeveer een half uurtje. Daarna kon ik de opgebouwde stress afreageren tijdens het verven. De eerste laag was al mooi geworden, maar nu de tweede laag erop werd gesmeerd, werd het gewoon nóg mooier. Het resultaat is in ieder geval weleen stuk beter dan mijn vorige poging, zeg nou zelf. Al het schuurwerk is in ieder geval niet voor niks geweest en dat vind ik stiekum toch wel heel erg fijn. Ik denk dat ik tijdens dat werkje mijn afkeur van het de hele schuurscene heb opgedaan. Ik en schuren... we zullen nooit meer grote vrienden worden.