Zaterdag, 18 september 2004
A clockwork Green
Eenmaal in de kijkshop aangekomen om een Philips (the only way to go in Eindhoven) stofzuiger te kopen, liep ik wat rond te kijken en toen viel mijn oog op een zeer fraai en aangenaam ogende wandklok. Precies zo'n wandklok die ik al heel mijn leven zoek. Zo ene die gewoon in iedere kamer mooi staat. Zo ene die niet constant tikt, omdat er geen secondewijzer op zit. Zo ene die precies datgene heeft wat eens man als ik in een klok zoekt. Zo ene van 100 euro. 100 EURO!! TERING-MAN-ZEG-HÉ! Da's niet weinig. Maar ja, als je eenmaal in een geld-uitgeef bui bent, dan gaat het allemaal wat makkelijker. Hup, inslaan die klok, niet zeiken.
Thuis aangekomen even wat uitmeten, een gaatje geboord. Of zeg maar liever: gat. Het was namelijk veel te fucking groot voor de pluggen die ik thuis heb liggen. Ook geen probleem, gewoon een plug opensnijden om deze over de andere plug schuiven: hoppa een grotere plug. Even een haakje in de superplug en de klok eraan hangen. Kut, het gat in de klok is te klein. Mesje erbij, gat groter maken en hij hangt. Mooi man, een van de beste 100 Euro's die ik ooit heb uitgegeven.
De trapleuning (II)
Deze dag had nog meer in petto dan enkel wat eenvoudige klusjes zoals pluggen vergroten en klokken van 100 euro bewerken met scherpe messen: er moesten namelijk nog twee gaten worden gevuld met cement. Preciezer: SNELcement. Nou dat heb ik dus geweten. Ik had de hoeveelheid aangemaakt waarmee ik één gat kon vullen. Halverwege het vullen was het cement al zo hard geworden, dat het meer dikke klei was. Niet meer mee te werken dus. Tijdens het vullen van de gaten heb ik denk ik zo ongeveer de helft van het snelcement weg moeten gooien. Zonde man.
Het cement moet nu nog wat uitharden en dan kan er binnenkort een mooie laag verf overheen. Het wordt nog eens wat mensen!